De SAS is het schoolvoorbeeld voor de meeste commandotroepen. Luitenant David Stirling droomde van een regiment goed getrainde manschappen, die hij kon inzetten voor geheime aanvallen op de vijand. Stirling schreef zijn plan op en was vastbesloten om het te laten zien aan het commando-hoofdkwartier in het Midden-Oosten. De wacht hield hem tegen, maar Stirling liet zich niet afschepen. Hij klom over het prikkeldraad, omzeilde de wacht en stormde het kantoor binnen van majoor generaal Neil Ritchie, die hem carte blanche gaf.
In april 1980 vielen Iranese terroristen de Iranese ambassade in Londen binnen. De tegenstanders van het bewind van Khomeiny gijzelden 26 mensen. Vrijwel onmiddelijk bouwde de SAS een kopie van het gebouw op ware grootte om zich voor te bereiden op een mogelijke inval. Na elf weken zaten de onderhandelingen op dood spoor en kreeg de SAS groen licht. 24 in zwart geklede commando's, voorzien van halfautomatische Heckler & Koch MP5 machinegeweren, drongen via de ramen en zelfs door de muren naar binnen. Ze dooden vijf terroristen en overmeesterden een zesde. De hele operatie nam 46 minuten in beslag en alle gegijzelden bleven ongedeert.

Een Brit kan zich pas aanmelden voor de SAS-training als hij zijn diensttijd van 36 maanden achter de rug heeft. De eerste maand kent lange trainingsdagen: van vier uur s'morgens tot ongeveer half elf s'avonds. De routine is simpel: marcheren door de Brecon Beacon bergen van Wales. Ondertussen worden de rekruten vertrouwd gemaakt met navigatie in duisternis en regen waarbij ze gebruik maken van handgetekende kaarten. Klinkt als afzien, maar het is slechts een opwarmertje voor wat komen gaat. na een maand wordt het gewicht van de rugzak opgevoerd naar 25 kilo. Ook de afstand die ze moeten afleggen, wordt steeds langer. Het eindigt met de Endurance March, een tocht van zestig kilometer naar de hoogste top in de Beacon op zo'n duizend meter hoogte. Behalve de rugzak draagt de aspirant-commando een geweer. Denk niet dat het meevalt, want enkele rekruten en zelfs een beëdigt SAS'er zijn in deze fase om het leven gekomen. Wie het wel overleeft, wordt in de volgende veertien weken onderwezen in de omgang met vrijwel elk wapen dat op aarde bestaat. Voor het geval dat je ooit iemand met zijn eigen wapen moet doden. Enkele andere zaken die deze weken de revue passeren: achtervolgen, sluipschieten, explosieven, natuurlijke medicijnen. Tijdens de Combat en Survival Traing moeten de rekruten voor hun eigen voedsel zorgen: ratten, egels en wat maar voor handen is in de vrije natuur. Ondertussen moeten ze op hun hoede zijn voor gevaarlijke 'vijandelijke' troepen. Maar ook al blijven ze uit de handen van de vijand, dan nog moeten ze zich onderwerpen aan het ondervragingscentrum. Hier worden ze geboeid en geblindoekt en mogen ze luisteren hoe andere gevangenen worden gemarteld en liggen te braken. En er is maar één wetenschap: ik ben de volgende. Hierna volgt, mits je niet bent afgehaakt of weggestuurd, vier weken extreme parachute-training. Als dat er op zit, wordt je officieel toegelaten tot de SAS. De unit heeft geen speciale uniformen. De SAS reist liever incognito. De enige onderscheidingstekens zijn de baige baret en een badge van een dolk met vleugels. Maar buiten de barakken van het regiment zul je die zelden tegen komen.